Adéu, rius; adéu, fonts; adéu, franquistes...

En la “meva” Galícia hi ha aquest “cantar” de Rosalía de Castro, interpretat esplèndidament per Amancio Prada, i reinterpretat per Adolfo Osta. Tot i que és una cançó de comiat, vull que serveixi per donar la benvinguda a..., a..., al que sigui, que segur —segur—, no és difícil, que serà millor.


ADIÓS, RÍOS; ADIÓS, FONTES

Adiós, ríos; adiós, fontes;
adiós, regatos pequeños;
adiós, vista dos meus ollos,
non sei cándo nos veremos.

Adiós, ríos; adiós, fontes;
adiós, regatos pequeños;
adiós, vista dos meus ollos,
non sei cándo nos veremos.

Miña terra, miña terra,
terra donde m'eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei.

Prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiñas do meu contento.

Muiño dos castañares,
noites craras do luar,
campaniñas timbradoiras
da igrexiña do lugar.

Amoriñas das silveiras
que eu lle daba ô meu amor,
camiñiños antr'o millo,
¡adiós para sempr'adiós!

¡Adiós, gloria! ¡Adiós, contento!
¡Deixo a casa onde nascín,
deixo a aldea que conoço,
por un mundo que non vin!

Deixo amigos por extraños,
deixo a veiga polo mar;
deixo, en fin, canto ben quero...
¡quén puidera non deixar!

Adiós, adiós, que me vou,
herbiñas do camposanto,
donde meu pai se enterrou,
herbiñas que biquei tanto,
terriña que nos criou.

Xa s'oyen lonxe, moi lonxe,
as campanas do pomar;
para min, ¡ai!, coitadiño,
nunca máis han de tocar.

Xa s'oyen lonxe, máis lonxe...
Cada balad'é un delor;
voume soyo, sin arrimo...
miña terra, ¡adiós!, ¡adiós!

¡Adiós tamén, queridiña...
Adiós por sempre quizáis!...
Dígoche este adiós chorando
desd'a veiriña do mar.
Non m'olvides, queridiña,
si morro de soidás...
tantas légoas mar adentro...
¡Miña casiña!, ¡meu lar!

Adiós, ríos; adiós, fontes;
adiós, regatos pequeños;
adiós, vista dos meus ollos,
non sei cándo nos veremos.

3 comentaris:

  1. Ostres, efectejauss, jo em la vaig aprendre de memòria a l'institut. El que passa que no sé qui la cantava, però hi ha una cançó que l'adapta molt i molt bé.

    ResponElimina
  2. A poetisa que de forma máis axeitada soubo amosar a súa terra.

    ResponElimina

Digues, digues...